Uprowadzenie dziecka za granicę / Obrona w sprawach o wydanie dziecka za granicę
Konwencja haska w sprawach cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka została skonstruowana w taki sposób, aby postępowanie trwało możliwie najkrócej. W konsekwencji w ramach postępowania o wydanie dziecka rozstrzyga się jedynie kwestię bezzwłocznego powrotu dziecka do miejsca stałego pobytu, nie porusza się natomiast kwestii merytorycznych z zakresu władzy rodzicielskiej przysługującej rodzicom dziecka, co stawia rodzica broniącego się przed wydaniem dziecka w bardzo niekorzystnej sytuacji procesowej. Nie oznacza to jednak, że obrona jest niemożliwa - istnieją sytuacje kiedy pomimo tego, że w świetle prawa dziecko zostało zabrane bezprawnie, jego powrót nie zostanie zarządzony. Ma to miejsce w następujących przypadkach:
1. kiedy osoba domagająca się powrotu dziecka, a mająca prawo do opieki nad nim, prawa tego nie wykonywała;
2. kiedy osoba mająca prawo do opieki nad dzieckiem zgodziła się na wyjazd dziecka za granicę lub zaakceptowała taki wyjazd po uprowadzeniu lub zatrzymaniu;
3. kiedy istnieje poważne ryzyko, że powrót mógłby narazić dziecko na szkodę fizyczną lub psychiczną lub w jakikolwiek inny sposób postawić je w sytuacji nie do zniesienia;
4. dziecko, które osiągnęło odpowiedni wiek i stopień dojrzałości sprzeciwia się powrotowi do państwa miejsca stałego pobytu;
5. powrót dziecka nie byłby dopuszczalny w świetle podstawowych zasad państwa wezwanego dotyczących ochrony praw człowieka i podstawowych wolności;
6. od chwili uprowadzenia lub zatrzymania dziecka do chwili złożenia wniosku we właściwym sądzie lub organie administracyjnym upłynął okres dłuższy niż rok, a dziecko przystosowało się już do nowego środowiska.
Kwestia wykazania powyższych okoliczności przed sądem uzależniona jest w dużej mierze od umiejętnej argumentacji i właściwie przygotowanej taktyki procesowej.